Kultura Japonii, cz II.

Dziś chciałam wam coś przybliżyć o domach,szkole,i o tradycyjnym stroju japońskim jakim jest kimono.
Następna notka będzie o LOLITACH. *-*

Domy Japońskie. 

Domy i mieszkania japońskie bardzo różnią się między sobą. W wiejskich regionach Japonii można jeszcze znaleźć tradycyjne domy z drewna i gliny, kryte dachówką. Przed drugą wojną światową wiele z tych domów kryto słomą ryżową. Lato w Japonii jest gorące i wilgotne, więc domy buduje się tak, aby były przewiewne. Rozsuwane drzwi i okna są zrobione z papieru i drewna. Można je wyjąć, jeśli chce się z dwóch małych pokoików zrobić jedno duże pomieszczenie. Podłoga w przedsionku, przedpokoju i kuchni jest drewniana. Pozostałe pokoje są wyłożone trzcinowymi matami. Domy w centrum Tokio wyglądają o wiele inaczej.


Szkoła.


Japoński system szkolny składa się z pięciu etapów:
1.Przedszkole (3-6 lat),
2.Szkoła podstawowa (6-12 lat),
3.Szkoła średnia niższego stopnia (12-15lat),
4.Szkoła średnia wyższego stopnia (15-18 lat),
5.Szkoły wyższe.

W szkołach średnich i podstawowych wymaga się aby uczniowie nosili mundurki, które są uszyte według bardzo ścisłych reguł. Mundurki dla chłopców są czarne, a dziewczęta mają granatowy żakiet i plisowaną spódnice. (swoją drogą mundurki w japońskich szkołach są urocze *-*)
Uczą angielskiego, ale nauka japońskiego jest najważniejsza. Gramatykę opanować dość łatwo, ale nauka pisania zajmuje trochę czasu. Uczniowie muszą nauczyć się trzech alfabetów hiragany, katakany i kanji(znaków chińskich).

Mundurki. :3 Tak patrzę na te mundurki i dochodze do wniosku że w Polsce by się coś takiego  też byłoby fajne. 

Kimono.

W wielu rodzinach kimono przechodzi z pokolenia na pokolenie, jest swego rodzaju świętością i młode dziewczęta, czy nawet dojrzałe kobiety zakładają je tylko i wyłącznie podczas wielkich świąt. Noszenie kimona jest we współczesnej Japonii luksusem, na który pozwala sobie coraz mniej Japończyków. Na co dzień w kimonie najczęściej spotkać można dystyngowane Japonki w średnim wieku, zajmujące się artystycznym hobby: ceremonią parzenia herbaty, ikebaną, kaligrafią. Kimono staje się wyznacznikiem prestiżu społecznego. Nie każdego stać na własne kimono. (sad. :c, bo one tak ładnie w tych kimonach wyglądają)


Kaligrafia. 

Japoński system piśmienniczy złożony jest z trzech oddzielnych grup znaków. Największą grupę około 10000 znaków stanowią znaki pochodzenia chińskiego zwane kanji, które zostały wprowadzone w Japonii w IV wieku n.e. W codziennym użyciu jest około dwóch tysięcy znaków kanji. Pozostałe dwie grupy to powstałe w Japonii sylabariusze, określane jako kana: hiragana i katakana, stosowane do zapisu fonetycznego, litery odpowiadają głoskom, tak jak w alfabecie rzymskim. Każdy z tych sylabariuszy składa sie z 46 znaków. Hiragana stosowana jest obecnie do zapisywania rodzimych słów japońskich, natomiast katakana do zapisu zagranicznych nazwisk oraz nazw geograficznych (w przypadkach, gdy nie są one zapisywane w kanji), japońskich słów pochodzenia obcojęzycznego, wyrazów dźwiękonaśladowczych, pewnych nazw naukowych oraz do podkreślania pewnych słów lub wyrażeń w tekście.

Hm, to na tyle. Następne notki będą już o wiele, wiele ciekawsze. :)